'Hoe ik per ongeluk een boek schreef'

Ondertussen ook eens wat lezen, en wat een toevalstreffer!

Het jeugdboek, Hoe ik per ongeluk een boek schreef, van Annet Huizing, leest natuurlijk erg vlot, gezien de leeftijdsgroep (11-14 jaar) waarvoor het geschreven is. Maar ook ikzelf heb er van genoten.

Het boek vertelt, kort samengevat, hoe een ervaren succesvolle schrijfster een jong meisje op weg helpt om haar eigen boek te schrijven. In ruil moet ze wel wat tuinklusjes doen voor Lidwien (de schrijfster en tevens buurvrouw van het jonge meisje en wannabe auteur, Katinka Kapteijn) 

Waarom noem ik het een toevalstreffer? Wel, omdat het boek op een zeer speelse en vlotte manier schrijftips biedt. Tips die voor mij toevallig momenteel zeer handig zijn! 

Het verhaal beperkt zich natuurlijk niet alleen tot een jong meisje dat schrijfster wil worden. Er is een hele achtergrond die zich gaandeweg afspeelt en dus uiteindelijk de basis van 'haar per ongeluk geschreven boek' vormt. Katinka's moeder overleed al op jonge leeftijd en ze worstelt meer met het feit dat ze zich eigenlijk niet zoveel meer herinnert van de korte periode die ze had met haar mama, dan met het feit dat ze zonder moeder opgroeit. Wanneer haar papa na tien jaar plots terug begint te daten, stelt Katinka zich in eerste instantie afzijdig en toch ook wel enigszins opstandig op tegenover Dirkje, het nieuwe personage dat plots zomaar opduikt in haar leven en dus ook haar boek. Dirkje heeft nochtans het beste voor met Katinka en haar jongere broertje, Kalle. Vader Hein en Dirkje zetten dan ook even een stapje terug terwijl Katinka samen met haar papa een onbewust lang uitgesteld verwerkingsproces doorlopen.
Zo kan ze het even later allemaal een plaatsje geven en eindigt het boek met een sterk eind goed, al goed gehalte. 

Ik vond dit boek interessant omdat het verhaal zeer subtiel twee thema's behandelt: aan de ene kant wordt er een rouwproces beschreven, maar ook de kracht van taal en creativiteit komen sterk aan bod. Het boek laat zien hoe schrijven een manier kan zijn om je gevoelens te uiten, jezelf te ontdekken en contact te maken met gelijkgezinden. Het boek is  dus evenzeer leerzaam door de vele tips en voorbeelden die de lezer meekrijgt over hoe je een spannend en geloofwaardig verhaal kan schrijven.

Dit boek zou dan, naar mijn gevoel, zeker geschikt zijn om klassikaal te behandelen tijdens de les Nederlands, omdat het leerlingen kan inspireren om zelf te gaan schrijven en hun eigen stem te vinden. Voor anderen kan het dan weer een goede deuropener zijn om te leren en te durven praten over thema's als verlies, familie, vriendschap en identiteit. 

Het is een boek dat je volgens mij als jonge lezer niet snel vergeet.