Cultuurportfolio Nederlands

Heerleuk Ik ben me ervan bewust: je moet woorden als 'leuk' vermijden in een recensie, want wat zegt 'leuk' nu eigenlijk... Maar dit boek wás gewoon 'leuk', het leukste boek over poëzie dat ik al gelezen heb (toegegeven, dat zijn er niet zó veel). En toch was het net dat; ik las het in bed, kon het met moeite wegleggen, omdat het zó leuk was. Het was een dekentje bovenop mijn dekbed. In het Engels heb je er een beter woord voor: 'comforting'. Ik kan niet direct een beter Nederlands equivalent bedenken.   Een boek dat je aanzet om poëzie niet alleen te lezen , maar ook te beleven . Dat is wat Hans en Monique Hagen met Poëzie HARDOP  voor elkaar krijgen. En geloof me: het werkt. Ik betrapte mezelf er al snel op dat ik passages begon te fluisteren, te mompelen. Van alles wat! Van Drs. P tot Hadewijch tot... Jan/Jeanne met de pet...  (die weleens een bekende of erkende dichter zou kunnen worden als hij/zij zo verder doet) . De bundel is eigenlijk een speelse...

  Mijn vriend Dahmer Een fascinerende inkijk in het ontstaan van een seriemoordenaar Van Netflix naar het boek Na het zien van de docuserie DAHMER  op de alom bekende streamingdienst, bleef ik met een ongemakkelijk gevoel achter. No big surprise, dat heb je nu eenmaal met dit soort docu's. En toch blijven ze me telkens intrigeren. Ik had misschien nog een goede CSI'er geweest. De serie gaf, net zoals de vele andere die ik al bekeek over andere  beruchte,  beroemde, en vaak zelfs bejubelde psycho's (ja, veel van die rare mannen of vrouwen hebben een fanbase, geloof het of niet), een gedetailleerd beeld van Dahmers gruweldaden, maar liet me, net als de auteur, met vragen zitten: hoe kon het zo ver komen? Had iemand hem kunnen stoppen? Toen ik via de leeslijst ontdekte dat Derf Backderf, een oud-klasgenoot van Dahmer, een graphic novel had geschreven over diens jeugd, wilde ik dit boek natuurlijk lezen. Daarnaast speelde ook mee dat na het lezen van Maus , mijn eerst...

Het geheugenboek Af en toe vind je een boek dat niet alleen indruk op je maakt, maar je ook aan het denken zet over het leven zelf. Het geheugenboek  van Lara Avery is zo'n boek dat deze impact heeft. Het vertelt het aangrijpende verhaal van Sammie McCoy, een ambitieus meisje geconfronteerd met een zeldzame, dodelijke aandoening. Wat dit boek zo bijzonder maakt, is hoe Sammie haar avontuur documenteert door middel van een 'geheugenboek', met als doel herinneringen en dromerige gedachten te bewaren wanneer haar geheugen begint te falen Een unieke stem die raakt De grootste troef van Avery ligt in het authentieke en ongefilterde perspectief van Sammie. Het gebruik van de dagboekvorm zorgt voor een intieme leeservaring waarbij de lezer wordt ondergedompeld in Sammies gedachten, humor en angsten. Sammies verhaaltoon balanceert scherpte en hoop, wat haar verhaal toegankelijk en hartverscheurend maakt. Dit directe perspectief maakt Sammies strijd met haar ziekte niet alleen pijnl...

MAUS: een graphic novel die de geschiedenis op een levendige manier presenteert Wanneer we het hebben over graphic novels die geschiedenis en emotie samenbrengen op een indringende manier, is Maus van Art Spiegelman schoolvoorbeeld. Maus is meer dan alleen een 'stripboek'; het is een diepgaande verkenning van een van de meest duistere hoofdstukken uit de geschiedenis, namelijk de Holocaust. Door zijn unieke stijl en verteltechniek weet Spiegelman op briljante wijze een verhaal te vertellen dat persoonlijk, pakkend en menselijk is. Een originele vertelstructuur Maus trekt meteen de aandacht met zijn toch wel unieke visuele stijl en de manier waarop het verhaal verteld wordt.   Art Spiegelman gebruikt een antropomorfe aanpak, waarbij verschillende bevolkingsgroepen worden afgebeeld als dieren: joden als muizen, Duitsers als katten, en Polen als varkens. Deze keuze lijkt op het eerste gezicht eenvoudig, maar het voegt wel degelijk een extra laag betekenis toe aan het verhaal...

  'Op het einde gaan ze allebei dood' door Adam Silvera 'Op het einde gaan ze allebei dood' door Adam Silvera is een aangrijpend boek dat thema's zoals leven, dood, vriendschap, liefde en persoonlijke groei verkent. Door het unieke concept van Death-Cast, een bedrijf dat mensen belt om te vertellen dat ze binnen 24 uur zullen sterven, krijgt het verhaal een originele en boeiende invalshoek. Er valt veel te zeggen over dit boek en ik bestempel het niet met volle overtuiging als jeugdroman. Ik zou het evengoed toevallig zelf kunnen beginnen lezen zijn zonder het van de leeslijst te halen, en niet eens doorhebben dat het in eerste instantie bedoeld is als jeugdroman. In medias res 'Op het einde gaan ze allebei dood' begint midden in de actie. Het boek opent direct met het telefoontje van Death-Cast aan Mateo (protagonist in het verhaal), waarin hij te horen krijgt dat hij binnen 24 uur zal sterven. Dit zet meteen de toon en het centrale conflict van het verhaa...

Dit boek, geschreven vanuit het perspectief van een vijftienjarige jongen genaamd Christopher Boone, biedt een kijk op de wereld door de ogen van iemand met het syndroom van Asperger. Intrigerende vertelstijl en structuur     In dit kort fragment kan je kennismaken met de schrijfstijl en gedachtegang, en natuurlijk een priemgetal als hoofdstuknummering.   Wat meteen opvalt aan Haddons werk is de ongebruikelijke vertelstijl. Christopher, de protagonist, vertelt het verhaal in de eerste persoon en de structuur van het boek weerspiegelt zijn analytische en logische manier van denken. De hoofdstukken zijn genummerd volgens de priemgetallen, wat meteen een indicatie geeft van Christophers bijzondere relatie met wiskunde en logica. Deze keuze draagt niet alleen bij aan de authenticiteit van zijn stem, maar zorgt er ook voor dat de lezer zich kan inleven in zijn manier van denken en waarnemen. Het is natuurlijk wel even wennen wanneer je leest vanuit het perspectief van ee...