Reality Check

Een cultuurportfolio bijhouden..."Oei"

Ja, "oei", was wel degelijk mijn eerste reactie, "doe ik eigenlijk wel zoveel aan cultuur?". 

Na een, in eerste instantie, wat afwachtende houding, besefte ik dat ik best wel vaak creatieve mensen aan het werk zie. Meteen kwam ook wel het besef dat ik mijn cultuurbeleving eens terug zou moeten beginnen verruimen. De draad van musea bezoeken moet ik terug oppikken, terug meer tijd vinden en maken om te lezen. 

 

Oef, favoriete auteurs, het zijn er niet zoveel maar, ja, die heb ik. Zo zal ik het plezier dat ik in mijn late tienerjaren beleefd heb aan een dik boek met gebundelde verhalen van Roald Dahl, nooit vergeten. Zo ook las ik 'Zomerhuis met zwembad' en 'Het diner' van Herman Koch op latere leeftijd zo goed als in een ruk uit en voelde ik de intense triestheid van Tonio van A.F.Th. van der Heijden doorheen het hele boek. Maar ik geniet soms ook van de ruwheid en absurdisme van H.Brusselmans. Het was een tip van diezelfde Brusselmans, die me recent bij, Ik ook van jou, van Ronald Giphart, bracht. Later meer over dit boek in mijn blog.

Wat zeker vaak aan bod komt in mijn leefwereld is muziek. Zo zat ik, via de Herentalse muziekschool weliswaar, reeds op achtjarige leeftijd aan het kerkorgel van de St.Waldetrudiskerk 'kou te lijden', worstelend met de vele werken die J.S.Bach voor dit monumentale instrument componeerde. Als jong twintiger begon ik ook nog aan een opleiding klassieke- en daarna jazzgitaar maar eens er kindjes kwamen...
Het meeste 'kunnen' is verdwenen maar die passie voor muziek is zeker gebleven en probeer ik nu zo goed als mogelijk door te geven aan mijn kinderen, zonder het ze op te dringen natuurlijk. 

3 +1 klavieren, ja u ziet het goed,
voor de voeten is er ook ook eentje

Ik kan dus gebeten zijn door een boek, een traantje wegpinken bij een mooie stem of een instrument, zeer onder de indruk zijn van een film (zoals het recente Everything everywhere all at once) en lang, maar écht lang, blijven staren naar een schilderij of kunstwerk dat niet eens van de hand van een of andere wereldberoemde artiest hoeft te zijn. 

Is lang staren naar een boom of mooie bloem ook cultuur? Want daar betrap ik mezelf ook regelmatig op. Vooral in eigen tuin, en binnen denk ik ze dan te horen zeggen, "papa staat daar weer te gapen". Mijn eigen nieuwe definitie van cultuur is vanaf nu dan ook 'stilstaan bij mooie dingen'. Ik ben blij dat ik, bij deze, eens lang heb stilgestaan bij het woord cultuur en de zovele vormen ervan die achter dat woord schuilen.