Hoe poëzie je kan achtervolgen: PROMOTIE!

Hoe poëzie je kan achtervolgen

Een kosmisch toeval

Brusselmans had er in dit boek een superzin voor om dit soort toeval te omschrijven, maar ik vind hem nondejuu niet meer terug! Zeer frustrerend, iemand moet dit boek dus lezen en op zoek gaan naar die mooie zin en mij dan laten weten hoe die ook alweer ging. Ik zal je niet eeuwig dankbaar zijn, maar toch even.  Je weet wel, het gevoel van: het ligt op het puntje van m’n tong — iemand komt er dan op, en je zegt: “Aaah, dank u.”

Ik las het boek, zoals vaak of zelfs meestal, in bed. Ik lees graag horizontaal om een of andere reden. 
Maar ik heb dan niet altijd pen en papier bij de hand om zaken te noteren en... ik noteer ook niet graag tijdens het lezen. Dat is zoals een film op pauze zetten om even na te denken over een scène die net passeerde.  In een aangekocht boek kan je makkelijk aantekeningen maken, maar een geleend exemplaar is natuurlijk een ander verhaal (ha!).  

Maar een kosmisch toeval dus: ik ging naar de lokale bib om een boek over poëzie dat ik had gereserveerd op te halen en op de 'promo'-tafel stond een boek van Brusselmans met de titel 'Promotie'. 

Zowel de titel als de etalering (met dank aan de bibliothecaris) zorgden ervoor dat ik het meenam.

Walter Waterschoot (en Thera en Michael)

Zo noemt Brusselmans zichzelf en zijn gezin in het boek. Nee, ik ben geen fanatiek volger, maar heb wel een en ander gelezen van hem en zoals vaak het geval is, is ook dit werk autobiografisch van aard. In het boek is Walter dus een schrijver op leeftijd, met een veel jongere vriendin en een jong zoontje.
Walter besluit een gedichtenbundel te schrijven, wat zeer vlot verloopt, maar... de promotie van het boek loopt niet op wieltjes.  

Allemaal bijzaak

De promotie van zijn kersverse gedichtenbundel, 'Poëzie bij wijze van gedichten', loopt dus faliekant de mist in. En dat komt allemaal door een vrouw met een bochel, een gebouw waar de voorstelling moest doorgaan dat afbrandt en een drukker die prutswerk aflevert.
Maar daar gaat het eigenlijk helemaal niet om. Brusselmans kennende (niet persoonlijk natuurlijk) en wetende hoe zijn leven op korte tijd toch enigszins drastisch veranderd is, deed me verwachten een gematigder schrijven van hem te zien. En in het begin van het boek was dat ook zo. Een 'Walter' die plots in dagdagelijkse simpelheden inspiratie vindt voor gedichten. Gedichten waarvan je er pas op het einde van het boek een paar te zien krijgt, maar die naar mijn bescheiden mening helemaal niet zoveel voorstellen. Het boek is een opbouw van een inderdaad gematigdere Herman, sorry, 'Walter', naar een personage dat toch weer zijn goede oude cynische, sarcastische zelf wordt.
De mooie kanten van het ouderschap worden beschreven, maar ook de kanten die doorwegen op een relatie. 
De poëtische kijk op simpele dingen met een (soms) subtiele ondertoon van 'wie kan er tegenwoordig nog oprecht zeggen dat hij/zij gelukkig is'. 

'Walter' beschrijft duidelijk zijn leven zoals het op dít moment is en de poëzie is niet te vinden in zijn fictieve gedichtenbundel, maar in hoe hij schrijft over hoe hij zich momenteel voelt. 

En ja, zo kom je bij een 'Walter' die wat ouder geworden is, plots vrouw en kind heeft, maar nog altijd zeer rechtuit rechtaan maatschappijkritisch is en 'in-your-face'-uitspraken niet uit de weg gaat.

'Thera'pie

Walters vriendin heet Thera in het boek. En dat is ze ook duidelijk, zijn thera, naar mijn interpretatie een 'afko' voor therapeut. Brusselmans heeft nu een váste relatie én zoon. Thera doet hem duidelijk deugd en dat kan je lezen aan de vele momenten van zelfreflectie in het boek, momenten waarin hij eerlijk is over de invloeden van Thera op zijn persoon.

Poëzie

Zoals ik al zei, is de poëzie niet te vinden in de enkele gedichten die hij op het einde van het boek deelt. De schoonheid is te vinden in zinnen zoals: 

Apathie ontlast je volgelopen brein.
Apathie trekt je weg uit honderd moerassen. 

Het is niet de beste titel aller tijden, maar ook niet de minst slechte.

Het is lastig dansen op het smalle koord tussen goed en kwaad, maar met dunne voeten kan het lukken. 
Hoe kom ik aan dunne voeten? 
Ze zijn zomaar te koop in de onvindbare winkel,
die een zoektocht de moeite waard maakt. 

Maar Brusselmans zou Brusselmans niet zijn als hij niet zou afwisselen met 'pissen' en 'kakken'. En stoor ik mij daar aan? Nee, ik ben ook maar een jongen van de Kempen: "Mijnen hond heeft net gekakt in den hof en de kat heeft weer een haarbal gekotst".

Het leven zoals het is: Brusselmans is een eerlijke schrijver en dat heb ik altijd al kunnen appreciëren.

Ontspanning

Lees dit boek ter ontspanning, zie er de grap van in, proef het dagelijkse leven. Maar lees ook in en tussen de lijnen hoe hij zich voelt, zijn cynische, realistische, maar nog steeds open en eerlijke kijk op de wereld. 
Lees hoe er echte liefde (voor 'Thera', maar bovenal ook voor zijn zoon) in zijn leven gekomen is en hoe dat een mens doet stilstaan bij andere dingen.

Stil genoeg om er een gedichtenbundel over te schrijven... waarvan de promotie compleet in de soep loopt.