Poëzie HARDOP

Heerleuk

Ik ben me ervan bewust: je moet woorden als 'leuk' vermijden in een recensie, want wat zegt 'leuk' nu eigenlijk...

Maar dit boek wás gewoon 'leuk', het leukste boek over poëzie dat ik al gelezen heb (toegegeven, dat zijn er niet zó veel). En toch was het net dat; ik las het in bed, kon het met moeite wegleggen, omdat het zó leuk was.
Het was een dekentje bovenop mijn dekbed.
In het Engels heb je er een beter woord voor: 'comforting'. Ik kan niet direct een beter Nederlands equivalent bedenken.  

Een boek dat je aanzet om poëzie niet alleen te lezen, maar ook te beleven. Dat is wat Hans en Monique Hagen met Poëzie HARDOP voor elkaar krijgen. En geloof me: het werkt. Ik betrapte mezelf er al snel op dat ik passages begon te fluisteren, te mompelen.

Van alles wat!

Van Drs. P tot Hadewijch tot... Jan/Jeanne met de pet... (die weleens een bekende of erkende dichter zou kunnen worden als hij/zij zo verder doet).

De bundel is eigenlijk een speelse uitnodiging tot verwondering. De gedichten zijn zorgvuldig gekozen – een mix van bekende namen (Annie M.G. Schmidt, Joke van Leeuwen) en verrassende nieuwe stemmen – en raken thema’s aan die jong en oud herkennen: verliefdheid, verlies, fantasie, verwarring en verwondering. En vooral: het plezier van taal.
Je merkt aan alles dat de samenstellers zelf verliefd zijn op woorden, klanken en ritme.

Kyra uit groep 5 (volgens Google is dit het 5de leerjaar in de basisschool) schreef dit, ja, toch wel rechttoe rechtaan, elfje:

kat

helemaal dood

echt helemaal dood

hartstikke dood en koud

brrrr

De heerlijke eerlijkheid van 9-jarige... Ik heb hier ook zo'n exemplaar rondlopen, dus zeer herkenbaar. 

Poëzie op z’n best: compact, eerlijk en beklijvend.

De opbouw is overzichtelijk zonder schools te worden. De illustraties (want ja, ook daar is over nagedacht) geven elk gedicht net dat beetje extra en maken het geheel visueel aantrekkelijk. Je voelt gewoon dat deze bundel ook bedoeld is voor gebruik in de klas of in de zetel naast een kind dat stilletjes meeleest (of luistert). Bonuspunten voor het hoofdstukje achteraan met tips voor voordracht – praktisch en laagdrempelig, zonder belerend te zijn.

Natuurlijk, niet elk gedicht zal bij iedereen even hard binnenkomen. Maar dat is net het mooie aan een bundel als deze: er zit iets in voor elk gevoel, elk kind, elke lezer. Het is geen opzichtig spektakel, maar eerder een warm kampvuur waarop woorden dansen.

Ik werd heel enthousiast bij dit gedicht over 'boterrammen'. Ik ben 'een dad', dus ik maak 'dad jokes'... veel woordmopjes, je weet wel. En wat zeg ik al meer dan een decennium tegen mijn kinderen 's morgens? Juist: "Wat moet ik tussen je boter rammen?".  
Om dan plots dit gedicht tegen te komen... Ik ging 'strijk', zoals we hier zeggen. 

Kortom: Poëzie hardop is geen saai schoolboek, maar een ode aan de kracht van voordrachten poëzie en een ludieke introductie. Het nodigt uit tot lezen, luisteren en spreken – en dat is precies wat jonge lezers vandaag nodig hebben. En als je als leerkracht Nederlands op zoek bent naar een toegankelijke én literaire instap in de wereld van poëzie, dan is dit boek een absolute aanrader. Gewoon luidop voorlezen!

Deze ving ook mijn aandacht; een dialoog tussen twee soldaten wordt plots poëzie.  En die ernaast komt duidelijk uit een ander pedagogisch tijdperk. 

Oké, ik heb een ander woord gevonden voor leuk...

...en als klap op de vuurpijl, ook een titel voor deze recensie. Dit boek was heerlijk!

 'Heerleuk'!

Ik zou eigenlijk alle gedichten in deze blogpost willen plaatsen, maar je moet het gewoon lezen.